Ο Βαγγέλης Κατσούλης είναι ένας συνθέτης με μακρά διαδρομή η οποία, αν την παρατηρήσεις, εκτός από συνέπεια, έχει και μία αξιοσημείωτη συνέχεια. Ήδη από τις αρχικές μουσικές σπουδές του στην Ελλάδα και μετά στη Γερμανία όπου πήγε για να σπουδάσει ιατρική αλλά αντί για αυτό συνέχισε στην μουσική σε ανώτατο πια επίπεδο και αδιατάρακτα μέχρι σήμερα. Με το πέρας των σπουδών του είχε ήδη ενταχθεί στο ευρύτερο ρεύμα της ευρωπαϊκής μουσικής πρωτοπορίας, κάτι που δεν έπαψε ποτέ αλλά, από μια στιγμή και μετά, με έναν όλο και πιο προσωπικό τρόπο.
Μετά την επιστροφή του έγινε ένας από τους πρώτους Ελληνες συνθέτες που δεν χρησιμοποίησαν απλά αλλά ενσωμάτωσαν κυριολεκτικά στο έργο τους στοιχεία rock και κυρίως jazz, το ιδίωμα που μάλλον αγάπησε και εξακολουθεί να αγαπά περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο. Πρωτοπόρος επίσης ήταν για την χώρα μας στη χρήση των synthesizers και συνολικά της μουσικής ηχητικής τεχνολογίας, γεγονός που σταδιακά αλλά σε σύντομο χρόνο οδήγησε στην δημιουργία ενός προσωπικού μεν αλλά και απόλυτα επαγγελματικού στούντιο εξαιρετικά υψηλής ποιότητας στο οποίο ηχογραφούσε φυσικά όλες τις δικές του εργασίες αλλά και αρκετές και πολύ σημαντικές άλλων.
Το έργο του, καθόλου ευκαταφρόνητο σε μέγεθος, κινείται σε ένα πολύ μεγάλο εύρος, από πολυσυλλεκτικά – από την κλασική μουσική μέχρι τον μινιμαλισμό και φυσικά την jazz – ως προς την σύλληψη και την δομή τους έργα και συνθέσεις για σόλο πιάνο μέχρι αμιγώς jazz δίσκους αλλά και μουσική για τον κινηματογράφο, το θέατρο και την τηλεόραση, ακόμα και μια απόπειρα του στον χώρο της σύγχρονης όπερας. Όλα τους σε μια συνειδητά και αποφασιστικά σύγχρονη κατεύθυνση και με συνεργασίες με εκλεκτούς Ελληνες μουσικούς, κυρίως της jazz σκηνής αλλά και με κορυφαίους ομοτέχνους τους από άλλες χώρες με τους περισσότερους από τους οποίους συνδέεται και με στενή φιλία.
Η απουσία του ευτυχώς δεν διήρκησε πολύ και, τόσο η εμφάνιση του στο «Half Note Jazz Club» όσο και εκείνη στο Μέγαρο Μουσικής, άφησαν όπως πάντα τις καλύτερες εντυπώσεις. Για αυτές τις συναυλίες της «επιστροφής» του ο Βαγγέλης Κατσούλης είχε φτιάξει ένα αντιπροσωπευτικά πρόγραμμα από σχεδόν όλες τις περιόδους και τις φάσεις της διαδρομής του συμπεριλαμβάνοντας και κάτι που κάνει αρκετά συχνά και με πολύ δημιουργικό τρόπο, μετεγγραφές έργων μέγιστων συνθετών της κλασικής μουσικής (Μπαχ, Χέντελ και Μπραμς) είτε αυτούσιων είτε καθιστώντας τα δομικά στοιχεία δικών του συνθέσεων.
Ένα κουαρτέτο σχεδόν μόνιμων πια συνεργατών του εξαίρετων jazz μουσικών, ο πιανίστας Τάκης Φαραζής, ο τρομπετίστας Ανδρέας Πολυζωγόπουλος, ο κοντραμπασίστας Πέτρος Βαρθακούρης και ο ντράμερ Αλέξανδρος Δράκος Κτιστάκης ανέλαβαν την απόδοση των συνθέσεων του με την καθοριστική συμβουλή του ιδίου στο ηλεκτρικό πιάνο και τα synthesizers αλλά και την αδιόρατη, με τον ίδιο ήρεμο και ευγενικό τρόπο που τον χαρακτηρίζει και σαν άνθρωπο, διεύθυνση. Μουσική βαθιά ανανεωτική και καινοτόμα, συνθέσεις που εξελίσσονται διαρκώς και δεν επαναπαύονται ποτέ σε εύκολες μελωδικές και αρμονικές λύσεις και στην ζωντανή εκδοχή τους ρέουν απολαυστικά και μεταλλάσσονται συνεχώς με όχημα τους την jazz τεχνοτροπία και πολλούς αυτοσχεδιασμούς από τέσσερις συν έναν (τον ίδιο) βιρτουόζους.
Ο Βαγγέλης Κατσούλης δεν δηλώνει αλλά είναι και πάλι παρών στο ελληνικό μουσικό γίγνεσθαι και για όσους και όσες αγαπάμε την αληθινά σύγχρονη μουσική με πλούσια έμπνευση, απεριόριστη δημιουργική φαντασία και πολύ υψηλή ποιότητα αυτό είναι ένα περισσότερο και από ευχάριστο γεγονός!
